Idę wciąż potykając się o ten głupi krąg.
Nikogo nie obchodzi gdzie jest koniec gry a gdzie rzeczywistość się zaczyna.
W kręgu nikt nie wie co jest co
Kto jest kim
Kto nosi swa maskę i nic nie robi już dalej
Rzuceni jak padlina idziemy na rzeź
Niczym niewiniątka nigdy nie wiedząc co czeka dalej nas
Umrzemy już dziś nic nie zobaczymy
A maski nigdy nie zdejmiemy
Tańczmy więc jak nam zagrają
Bo właśnie taki nadszedł życia czas.
Sami w swojej przestrzeni kręcimy się w kółko
Nikt się nie interesuje nami, nikt się nie interesuje nami.
Sami o siebie dbamy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz